علمدار نوشت:شب که می شود بر روی پشت بام خانه مان می روم و خیره به آسمان می شوم و با خود می گویم:شاید یکی از این ستاره های آسمان بی کران خداوند در حال نگاه کردن به من است!!!
خیلی دوست دارم اگر آن ستاره نشان از یک شهید باشد ستاره من در آسمان تنهاییم ,ستاره ای با نام سید مجتبی علمدار باشد تا زمان هایی که دلتنگ می شوم بنشینم و با او درد و دل کنم و او بشود تنها محرم اسرار من!!!
پانوشت:زمان آدم ها را دگرگون می کند اما تصویری را که از آنها داریم ثابت نگه می دارد هیچ چیز دردناک تر از تضاد میان دگرگونی آدم ها و ثبات خاطره ها نیست!!!
دریافت در سایز اصلی:DOWNLOAD
